Het is schitterend weer, maar ik kook
van woede. Boos op mezelf, op Aarhus, op dat stomme Deens.
Wat is er nu helemaal aan de hand?
Vanochtend merkte ik dat mijn
fietsbanden zacht waren. Ik stal mijn fiets in de fietsenkelder van
de unversiteit, waar geen pomp is maar Aarhus, ook wel bekend als
Bike City, heeft meerdere openbaare fietspompen, dus niet getreurd,
heuvel-af naar de Vestergade.
Daar aangekomen blijkt het spuitstuk
van de fietspomp afgemonteerd te zijn. Dat heb ik eerst niet door.
Per ongeluk draai ik het ventiel eraf en is mijn achterband nu echt
PLAT, dus geen weg terug. Pompen of lopen. Ik voel me ontzettend
stom. Gelukkig is er een andere fietspomp dichtbij, op Klostertorvet,
maar die vertoont hetzelfde euvel: geen spuitstuk. Gejat?
Kapotgemaakt? Door de gemeente binnengehaald om wat voor reden dan
ook?
Dan maar naar een fietswinkel. Helaas,
die gaan pas om tien uur open, en het is nog geen half tien.
Grrrr.... dan maar lopend naar m'n werk. Dan moet ik toch langs het
station, en daar is VAST een openbare fietspomp, want waar vind je
anders meer fietsen? Logica. Zou je denken.
Maar nee. Er staat wel een rij voor de
taxi's, en overal honderden fietsen, maar niks geen fietspomp. Aarhus
Bike City – mooi niet dus. Dikke fail, Jacob Bundsgaard! (Dat is de
burgemeester)
Vlak bij mijn kantoor is gelukkig wel
een fietsenwinkel, en inmiddels is het tien uur – redding is nabij,
en het is mooi weer, looft den heer, ik hoor engelen zingen. In het
Deens, maar in dit stadium vind ik alles best.
De fietsenman lacht mij vriendelijk
toe, mijn hartje springt open:
'Hvordan kan jeg hjælper dig?' vraagt
hij.
'Må jeg låne din cykelpump?' vraag ik
terug.
De man verstaat me niet. Instant woede
en wanhoop grijpen me naar de keel. Nou woon ik hier en gunter al
twee jaar in dit land, doe ontzettend m'n best, en nog steeds
verstaan mensen me niet als ik m'n bek opentrek. Misschien moet ik
het schreeuwen? Met spuitbussen op straat schilderen? Er een
verklarend dansje bij doen? Braille, mime, morsetekens? Achterlijk
word ik ervan.
'Moh jaai lone dien suukkelpom?'
herhaal ik in mijn beste Deens.
Goddank, het werkt. 'Om de hoek bij de
brandspuit vind je een slang, daar mag je alle lucht uit meenemen die
je wilt' lacht de olijkerd me toe. Ik kan hem wel zoenen. Probleem
opgelost. Het leven is mooi. Leve de middenstand!
Maar ik snap gewoonweg niet waarom die
Deense uitspraak zo ontzettend moeilijk is. Aan de ene kant praat je
pas echt Deens als je onverstaanbaar mummelt. Aan de andere kant
verstaan mensen je dan weer niet, want onverstaanbaar immers.
Kortom, het deugt nooit. Daarom maar
even een woest blog getikt. Degene die het waagt hierop te commenten
met kritiek op m'n taalgebruik, die trek ik door het internet naar
Denemarken en die mag dan mijn woordvoerder zijn voor de autochtonen
hier.
Grrrrrrr.
