dinsdag 30 oktober 2012

Inger er ikke skuffet, Inger er sur. Stinkesur.

Het is schitterend weer, maar ik kook van woede. Boos op mezelf, op Aarhus, op dat stomme Deens.

Wat is er nu helemaal aan de hand?

Vanochtend merkte ik dat mijn fietsbanden zacht waren. Ik stal mijn fiets in de fietsenkelder van de unversiteit, waar geen pomp is maar Aarhus, ook wel bekend als Bike City, heeft meerdere openbaare fietspompen, dus niet getreurd, heuvel-af naar de Vestergade.

Daar aangekomen blijkt het spuitstuk van de fietspomp afgemonteerd te zijn. Dat heb ik eerst niet door. Per ongeluk draai ik het ventiel eraf en is mijn achterband nu echt PLAT, dus geen weg terug. Pompen of lopen. Ik voel me ontzettend stom. Gelukkig is er een andere fietspomp dichtbij, op Klostertorvet, maar die vertoont hetzelfde euvel: geen spuitstuk. Gejat? Kapotgemaakt? Door de gemeente binnengehaald om wat voor reden dan ook?

Dan maar naar een fietswinkel. Helaas, die gaan pas om tien uur open, en het is nog geen half tien. Grrrr.... dan maar lopend naar m'n werk. Dan moet ik toch langs het station, en daar is VAST een openbare fietspomp, want waar vind je anders meer fietsen? Logica. Zou je denken.

Maar nee. Er staat wel een rij voor de taxi's, en overal honderden fietsen, maar niks geen fietspomp. Aarhus Bike City – mooi niet dus. Dikke fail, Jacob Bundsgaard! (Dat is de burgemeester)

Vlak bij mijn kantoor is gelukkig wel een fietsenwinkel, en inmiddels is het tien uur – redding is nabij, en het is mooi weer, looft den heer, ik hoor engelen zingen. In het Deens, maar in dit stadium vind ik alles best.

De fietsenman lacht mij vriendelijk toe, mijn hartje springt open:
'Hvordan kan jeg hjælper dig?' vraagt hij.
'Må jeg låne din cykelpump?' vraag ik terug.

De man verstaat me niet. Instant woede en wanhoop grijpen me naar de keel. Nou woon ik hier en gunter al twee jaar in dit land, doe ontzettend m'n best, en nog steeds verstaan mensen me niet als ik m'n bek opentrek. Misschien moet ik het schreeuwen? Met spuitbussen op straat schilderen? Er een verklarend dansje bij doen? Braille, mime, morsetekens? Achterlijk word ik ervan.

'Moh jaai lone dien suukkelpom?' herhaal ik in mijn beste Deens.

Goddank, het werkt. 'Om de hoek bij de brandspuit vind je een slang, daar mag je alle lucht uit meenemen die je wilt' lacht de olijkerd me toe. Ik kan hem wel zoenen. Probleem opgelost. Het leven is mooi. Leve de middenstand!

Maar ik snap gewoonweg niet waarom die Deense uitspraak zo ontzettend moeilijk is. Aan de ene kant praat je pas echt Deens als je onverstaanbaar mummelt. Aan de andere kant verstaan mensen je dan weer niet, want onverstaanbaar immers.

Kortom, het deugt nooit. Daarom maar even een woest blog getikt. Degene die het waagt hierop te commenten met kritiek op m'n taalgebruik, die trek ik door het internet naar Denemarken en die mag dan mijn woordvoerder zijn voor de autochtonen hier.

Grrrrrrr.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten