Symboolpolitiek

CORRECTIE (20/12/15) : Niet de hele wet is behandeld en aangenomen. De maatregel betreffende inname van waardevolle goederen wordt in januari 2016 in stemming gebracht. 

Juwelen en geld inpikken van vluchtelingen is dus (nog?) géén wet.

Vandaag behandelt de Folketing (het Deense parlement) de buitenlanderwet. Of liever, de vierendertig aanpassingen daarop. Ik word er misselijk van. Leest u even mee?

http://www.stm.dk/publikationer/Asylpakke_15/index.html

Ik pik er de ergste uit.

• De duur van de verblijfsvergunning voor erkende vluchtelingen wordt verkort van 5 naar 3 jaar, en de verlengingsduur wordt ook verkort.
• Familiehereniging voor vluchtelingen mag na drie jaar, i.p.v. één jaar
• De afgeschafte leges voor behandeling van verzoeken wordt weer ingevoerd
• Asielzoekers moeten voor hun eigen oponthoud betalen – niet voor de eerste negentig dagen, maar ook daarna
• Bagage van asielzoekers mag worden doorzocht op waardevolle zaken, en die waardevolle zaken mogen in beslag worden genomen bij wijze van eigen bijdrage – binnen de grenzen van het redelijke
• De tweewekelijkse toelage voor asielzoekers worden met tien procent verlaagd
• Mogelijkheden om zelf eten te kopen en te maken in een asielcentrum worden verminderd, er komen cafetaria's
• Afgewezen asielzoekers mogen van hun vrijheid worden beroofd
• De mogelijkheid van toetsing van de afwijzing door een rechter wordt ingekrompen

Ik vind het niet onredelijk dat van vermogende asielzoekers wordt gevraagd, dat ze zelf bijdragen aan hun levensonderhoud. Maar dat politie door de bagage van vluchtelingen mag woelen en daar horloges en sieraden uit mag plukken bij wijze van betaling, vind ik onfatsoenlijk.

Stel je voor. Je dwarrelt al maanden door Europa, je bezittingen passen in een plastic tasje, je mobiele telefoon (en oplader) vormen je gereedschap: om de weg te vinden, om contact te houden, om informatie te zoeken. Op je telefoon staan foto's van wat nu al een onherroepelijk verleden is. In je zak zit het zilveren slot van wat eens de familiebijbel/-Koran was. Of in je oren heb je de oorringen met topazen die je van je oma hebt geërfd.

Telefoon, slot of oorringen moet je inleveren. De kleine tastbare tekens die je verbinden met je land van herkomst worden je afgenomen. De geldwaarde weegt niet op tegen het nut en de gevoelswaarde, die deze spullen voor jou persoonlijk hebben. Het is een ontmenselijkende maatregel. Pesten voor gevorderden. De symbolische en persoonlijke waarde van een sieraad wordt geofferd ten gunste van symboolpolitiek.

En dat is nu wet. Waarin een klein land klein kan zijn.

'Moet dit ook mee?'

Nog even en we landen in Århus, Denemarken. K. kreeg een aanbod dat-ie niet kon weigeren, en omdat ik eigenlijk overal wel gelukkig ben, dachten we 'waarom niet'.

En daarom buigen wij ons dezer dagen over de vraag: 'Moet dit ook mee?'

Ik sta er niet zo heel erg bij stil, maar eigenlijk gaan we dus emigreren. Emigreren, dat klinkt alsof je een nieuw leven gaat beginnen. En dat is natuurlijk zo. Maar het betekent niet dat je je oude leven dan maar aan de straat moet zetten. En dat is de boodschap die ik soms hoor in de licht-geëergerde vraag 'Moet dit ook mee?'

Ja dus. Dit moet ook mee. Het schoonschrijfschriftje uit de eerste klas lagere school, boeken over Europese koningshuizen, kruiden en specerijen om Indische rijsttafel te kunnen maken en ja, al mijn schoenen: ze moeten mee. Niet allemaal tegelijkertijd misschien, maar ze moeten mee. Omdat ze tastbare bewijzen zijn van wie ik was en wie ik ben. Maar ook omdat een nieuw nest best behangen mag zijn met dingetjes die de geur van het oude nest dragen - het helpt om je een beetje thuis te voelen. En schoenen zijn natuurlijk gewoon handig.

En nu weer snel aan de gang met de voorbereidingen, er moet nog gestreken worden. Poppenkleertjes, onder andere. Want die moeten ook mee.

[update]

Wat zou jij ABSOLUUT mee willen nemen als je ging emigreren?