Deense dingetjes - 2: feest!

Denen zijn nogal van het vlagvertoon. Jaren geleden verbaasden K. en ik ons al over Deense campings waar bij elke caravan een vlaggenstandaard met de Dannebrog stond.

Want de Deense vlag heeft ook nog eens een eigen naam. De Dannebrog zou in 1219 door goddelijke tussenkomst uit de lucht zijn komen vallen tijdens de slag om Lyndanisse, in Estland, tijdens de noordelijke kruistochten. Koning Valdemar II stond op het punt die slag te verliezen toen dit wonder gebeurde. De vlag dwarrelde uit de hemel, de koning ving 'm op en zwaaide ermee, de soldaten kregen nieuwe moed en wonnen de slag, hiep hiep hoera.

Anno 2010 is een visite niet compleet zonder wapperende vlaggen. Een grote Dannebrog aan de vlaggenmast, en kleine Dannebrogjes in de tuin.

Laatst kreeg ik visite, dus leek het mij een goed idee om wat Nederlandse vlaggetjes neer te zetten. Die had ik met vooruitziende blik ingeslagen bij de feestwinkel in de Paradisgade. Zo zag het eruit.

L. (Engelse, drie jaar ervaring hier ter stede) kon de decoraties wel waarderen, maar wees me op een veelzeggend detail: ik had de vlaggetjes aan de rand van de tuin gezet. Dat gaf toch een beetje het gevoel van Hollandse territoriumdrift. Echte Denen zetten hun vlaggetjes bij de ingang en langs de oprit. Is toch anders.

Nou kreeg ik die avond nogmaals visite, deze keer van echte Denen, dus ik kon me nog revancheren. De buren zullen wel gedacht hebben.

Sol og Vind

Zon en Wind. Zo heet de woongemeenschap die in 1981 werd gebouwd volgens de ideeën van vijf Deense alleenstaande moeders uit Aarhus. Milieuvriendelijk, was het devies. Maar ook: gemeenschappelijk leven, met de positieve kenmerken van de sociale controle van een dorp.

Dus verrees er een nieuwbouwdorpje, met twee pleintjes, gemeenschapsgebouwen voor gezamenlijk eten, de was en speelruimte voor kinderen. Maar ook een moestuin en een kippenren. En een enorme batterij zonnepanelen. Het kostte veel geld, maar nog meer discussie en ruzie. Maar na vijf jaar vond de gemeenschap een balans.

Afgelopen zaterdag gaf Sten Tiedemann een inkijkje in dit idyllisch-ideologische dorp in Beder, ten zuiden van Aarhus. Sterker nog, hij gooide zijn huis open voor zo'n twee dozijn vreemdelingen. En hij voedde en laafde ze in de gemeenschappelijke eetzaal (zie foto).

Wat viel op?

• 
  
  Deense huizen betreed je op kousevoeten
• 
  
  geen autoverkeer bij de huizen, dus veilig voor kinderen en ouderen, en rustig!
• 
  
  Deense huizen zijn best klein
• 
  
  desondanks hebben Deense huizen vaak twee woonkamers, ' stuen'. Eentje voor gewoon (meestal bij de keuken) en eentje voor netjes. Of eentje voor de kinderen!

 

 

Een aantal gemeenschappelijke projecten heeft in de loop der tijd averij opgelopen: de groententuin is woest en ledig op wat bessenstruiken na; de kippenren staat leeg; het beachvolley-veldje is verwaarloosd. En, het allerergste: de zonnepanelen zijn lek! Ook de windmolen was over zijn hoogtepunt heengeraakt en tot schroot vermalen.

Toch is deze manier van leven populair. Een aantal jaren geleden is naast het Sol og Vind-complex een groep mensen begonnen met Sol og Vind-'light': ietsje meer privacy, iets grotere huizen ook, maar niet voor niks met een pad tussen beide gemeenschappen. De gemeenschappelijke keuken heeft een grondige renovatie ondergaan, want samen eten blijft populair.

En: er is een wachtlijst om het eerst vrijkomende huis te mogen kopen.

Kat in 't bakkie

Nog geen week hier, en al

- zoethoutijs gegeten (smaakt naar meer)
- eerste confrontatie met Deense bureaucratie gehad (kon erger)
- in een tof huis geland
- neukende egels in de tuin aangetroffen (zie postcoitale foto)
- op mijn nieuwe rooie fiets rondgereden. Met helm op, gelukkig had ik er nog eentje van mijn Duitse avontuur. Maar die is hopeloos ouderwets, zie ik nu. Helemaal hip is een soort Stahlhelm van lichtgewicht plastic. In dof zwart (voor Echte Mannen), bloemetjes (kinderen, lieve vrouwen) of glanzend zilver (stoere vrouwen)
- naar de Internationale Club van de universiteit geweest - gelukkig waren ze niet allemaal op vakantie, mijn collega-vreemdelingen. Daar Italiaans gepraat :-)
- de geneugten van koken op een inductieplaat ontdekt
- in een soort Deens boodschappen bij de bakker gedaan (stokbrood en kanelgifler)
- kanelgifler gegeten (kruising tussen bolus en croissant)
- boeken naar kantoor van echtgenoot helpen sjouwen, en als dank thee en broodjes en jam gegeten met K.'s nieuwe collega's
- Deense tv gekeken met woordenboek in de aanslag

Kortom, het grote inburgeren is begonnen. Het gaat allemaal makkelijker dan gedacht. Zelfs de poezen burgeren in rap tempo in. Waar poes Annie zich tijdens het Duitse avontuur twee weken lang onder het bed verstopte, trippelde zij nu al binnen 24 uur door het huis. Wel heeeeeel voorzichtig, en verontwaardigd miauwend - en ook 's nachts. Dat slaapt wat rot, maar ja. Als het haar allemaal te spannend wordt, trekt ze zich eventjes terug in haar reisbakje. Dus in alle opzichten kat in 't bakkie hier.

Morgen naar de International Community van de gemeente Aarhus. Netwerken is net werken :-)