Via een Nederlandse
Facebookvriend werd ik gewezen op een Scandinavisch snoepschandaal:
binnenkort verdwijnen deze figuurtjes uit de Skipper Mix van Haribo
in Zweden en Denemarken.
De reden is dat er in
Zweden (ook een enthousiast dropland) eind vorig jaar in de sociale
media geklaagd is over de als racistisch en kwetsend ervaren dropjes.
Ze leunen namelijk zwaar op karikaturen van zwarten en Chinezen.
Dat is niet zo raar,
want de dropmix bestaat sinds 1943 en toen was racisme een stuk
gewoner dan nu. De Skipper Mix moest de dingen en mensen verbeelden
die een schipper tegenkwam op zijn tochten over de wereldzeeën.
Je kunt 'm hier in
Denemarken niet in alle winkels vinden, de Skipper Mix. Ik probeerde
de Brugsen onder mijn kantoor, en die had ze niet. Maar die heeft dan
ook geen 'Haribo-muur', behangen met zakjes drop en ander snoep.
Wat zien we in de
schipppermix? Een negermasker, een negervrouw, nog een masker, een
Chinees, een beertje, een zeilschip, een vis, een platvis, een
zeepaardje, een tros bananen, een vogel, een soort T-balk maar dan
met zes ribben, en iets onduidelijks (een cocktailglas?). Ze smaken
overigens allemaal hetzelfde, zoet, en de bite is typisch Haribo:
eigenlijk wijngummi. Behalve de T-balk dan, die zouter smaakt en
harder en taaier is.
Opvallend vind ik dat
je in de mix geen Skipper Skrå vindt (1935, het eerste Deense
Haribodropje nota bene!) – de soort drop die ik in Nederland kende
als priemdrop. Althans te koop onder die naam in de jaren tachtig
van de vorige eeuw, in de snoepwinkel op de Albert Cuypmarkt,
Amsterdam. De smaak is niet uitgesproken, ingehouden eerder (hoe komt het toch dat er nu wijnproeversproza opborrelt in mijn hoofd?), maar de
consistentie is prettig taai en een beetje ruw. En kruimelig. Geen
wijngummidrop.
Zowel in Zweden als
Denemarken zijn tegenstemmen opgegaan, die het belachelijk vinden dat
'hun' dropjes moeten verdwijnen. Het heeft alleen niet de felheid
aangenomen van de lakridsspibe-affaire in augustus 2013. Toen was er
namelijk sprake van dat een andere Deense dropklassieker (die dan weer wel in Finland was uitgevonden in de jaren twintig van de vorige eeuw), de
schipperspijp, van EU-wege verboden zou worden omdat het lijkt op
rookwaar. Tsjonge, wat waren ze daar boos over. Het leek bijna op
de Zwartepietenaffaire een paar maanden later in Nederland.
Wat overigens wel
aardig was, was de inventieve oplossing van het probleem: draai de
pijp om, en je hebt een onschuldige douchesproeier!
Uiteindelijk bleek het
allemaal op een misverstand te berusten. Het adagium van Martin van
Amerongen, 'je moet een goed verhaal niet kapotchecken', is Deense
hoofdredacteuren ook niet onbekend. Het ging namelijk om een
voorstel, niet om een EU-wet.
Mag ik overigens vanaf
deze plaats even een persoonlijke frustratie ventileren? Ik kan al
een jaar geen Soft Piratos (ook Haribo) meer vinden in Denemarken.
Ze smaken als salmiakriksen, een van mijn favoriete (Nederlandse)
dropjes. Wat zou daar nou weer achter zitten?
