'Ben jij misschien morgen thuis, en kun
jij dan mijn kinderen in de gaten houden?' stond in het smsje dat van
mijn buurvrouw kwam. Denemarken gaat inmiddels de tweede week van de
lockout in.
De folkeskoler (de basisscholen)
zijn na Pasen niet meer opengegaan, en dat vanwege een
arbeidsconflict tussen de onderwijzersbond en de KL, de vereniging
van Deense gemeenten. De gemeenten zijn namelijk de werkgevers van de
leraren die werken bij de folkeskoler, en de gemeenten willen dat de
leraren meer op school gaan werken. Dit alles met in het achterhoofd
een schoolhervorming, die later dit jaar van start moet gaan.
De lockout heeft als belangrijkste
consequentie dat de Paasvakantie nu langer duurt. De meeste kinderen
vinden dat wel fijn, maar vooral de ouders hebben er last van. Zoals
mijn buurvrouw. dus, die ook werkt als leraar – maar dan in het
voortgezet onderwijs.
Het gekke was dat de publieke opinie
zich er niet zo heel erg over leek op te winden. Waren allemaal op
Paasvakantie natuurlijk...
Maar voor een deel is het ook een Deens
fenomeen dat als er iets ergs of groots gebeurt, dat als bij afspraak
iedereen al weet wat de volgende stappen zullen zijn. In dit geval
zal de lockout een dag of acht (waarom acht, vraag ik me dan af)
duren, en dan grijpt de regering in door middel van een wet, waarin
staat wat er moet gebeuren. En dat gaat iedereen weer aan het werk.
Overigens is het niet helemaal
'business as usual', want in feite zijn alle leraren ontslagen bij
ingang van de lockout, en nu moeten ze allemaal weer opnieuw
aangesteld worden. Met nieuwe arbeidsvoorwaarden. Als ik denk aan de
administratieve rompslomp die daaraan te pas komt, dan duizelt het
me.
Maar nu is de achtste dag achter de rug
en is het einde van de lockout nog niet in zicht. Sterker nog, een
snelle oplossing ligt niet voor de hand want nu blijkt dat de KL en
het ministerie van Financiën met elkaar hebben overlegd over de te
voeren strategie, waarmee de 'onpartijdige' regering nu de schijn op
zich heeft geladen, stiekem aan de onderhandelingstafel te hebben
gezeten. Tot grote woede van veel Denen.
Nu is 1 mei de volgende mijlpaal. Want
het kan toch niet zo zijn dat een land met de sociaal-democraten in
de regering de Dag van de Arbeid viert, terwijl het grootste
arbeidsconflict van het laatste decennium in volle gang is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten