zondag 15 december 2013
Fake it til you can make it
... read my blog about being a fake Dane on Expat in Denmark: http://blog.expatindenmark.com/2013/12/12/playing-dane/
Labels:
Denemarken,
emigratie,
feest,
inburgeren,
integratie,
Kerstmis,
koor,
muziek,
taal
vrijdag 13 december 2013
Helle en het verhaal achter de selfie
Opeens wist de hele
wereld wie Helle Thorning-Schmidt was: die blonde naast Barack Obama,
die een selfie maakte met Obama en de Britse premier David Cameron.
Een momentopname, in vele opzichten, die selfie - kijk hier
http://blogs.afp.com/correspondent/
De wereld sprak er schande van, leek het. David Cameron werd in het Britse parlement ter verantwoording geroepen over zijn ongepaste gedrag tijdens Mandela's herdenkingsdienst. Na zijn verklaring (de sfeer etcetera) voegde hij daar fijntjes aan toe: "Je zou kunnen zeggen dat Mandela een bijzondere rol speelde in het samenbrengen van mensen. (...) Dus toen een lid van de familie Kinnock mij vroeg om op de foto te gaan, kon ik niet weigeren."
Helle Thorning-Schmidt is namelijk getrouwd met een zoon van de vroegere Britse Labour-leider Neil Kinnock.
E o ja, ze bleek ook nog de
premier van Denemarken te zijn. Je zou het bijna vergeten.
Helle Thorning-Schmidt
kreeg weinig kans om het te vergeten. Op dezelfde tribune, tijdens de
herdenkingsdienst voor Nelson Mandela afgelopen dinsdag, kreeg ze smsjes. Het werk van
een premier gaat immers door, ook wanneer ze in het buitenland is. En
net die dag bereikte de Deense politiek een voorlopig hoogtepunt,
want minister van justitie Morten Bødskov trad af omdat hij had
gelogen over een bezoek van de parlementscommissie voor Justitie aan
Christiania, de hippievrijstad in Kopenhagen.
Dit is een van die
momenten waarop het echte leven opeens verdomd veel op de
televisieserie 'Borgen' lijkt. Je licht als premier eventjes je
hooggehakte hielen, kijkt tussendoor op je smartphone en hopla, weer
een minister treedt af.
Weer, want hij was niet
de enige de afgelopen tijd. Een tijdje geleden moest de minister van
Ontwikkelingssamenwerking, Christian Friis Bach aftreden omdat zijn
ambtenaren verzuimd hadden het parlement in te lichten over de riante
reisvergoeding die ex-premier Lars Løkke Rasmussen ontving als
voorzitter van een in Zuid-Korea gebaseerde, internationale NGO (hier
zal ik in een ander blog nog op terugkomen).
Verder was Villy
Søvndal, minister van Buitenlandse Zaken uitgeschakeld vanwege de
gevolgen van een bloedprop in zijn hart (zijn vrouw kreeg kort daarop
een zware hartaanval).
Minister Annette
Vilhelmsen van Sociale Zaken, Jeugdzaken en Integratie lag deze week
ook onder vuur omdat ze had gelogen over steun die ze buiten de
procedures om had toegezegd aan een organisatie die zwakken in de
samenleving wil stimuleren om te stemmen (een maand geleden waren er
gemeenteraadsverkiezingen).
Dus wat doet Helle
Thorning-Schmidt bij thuiskomst? Ze zwaait met haar toverstafje (de
smartphone) en komt twee dagen later op de proppen met een
'ministerrokade'. Net zoals bij schaken schuift ze de 'poppetjes' rond. Villy Søvndal, toch al op non-actief, treedt af vanwege gezondheidsproblemen, minister van Belastingen Holger K. Nielsen wordt minister van
Buitenlandse Zaken en parlementslid Jonas Dahl wordt minister van
Belastingzaken. Minister Karen Hækkerup van Voeding, Landbouw en
Visserij is nu minister van Justitie, en EU-parlementariër Dan
Jørgensen volgt haar op bij Voeding, Landbouw en Visserij.
En Annette Vilhelmsen? Die mag blijven. Komt ook nog een blogje over. Als er tenminste dit weekeinde niet weer iets nieuws en spannends in de Deense politiek gebeurt.
woensdag 11 december 2013
Ho ho ho?
Christmas in Denmark is
refreshingly pagan. That is what struck me the first time we
celebrated Christmas here. Food, gifts and having fun with family and
friends.
In the Netherlands we
have a strict division of labour. Though the feasts are both in
December, they are widely different: Christmas is about religion,
fine food and, perhaps, merriment (as in 'classy' fun). Whereas gifts
and boisterous fun is the realm of Sinterklaas.
Sinterklaas is both the
familiar name for Saint Nicholas and the festivity itself. On the eve
of 5 December, the Dutch exchange gifts. The idea is that you do not
know who has given you the gift, and often there's a poem attached
that is supposed to be funny – sometimes to, and beyond, the pain
threshold. It can also be wrapped up inside something funny - the
so-called 'surprise'. Thus hours of work disappear into crafting a
container for a small gift. Grown-ups poke fun at each other that
way, but children get 'real' gifts if they are still considered
believers. Believers in the Sinterklaas story, that is. Here comes
the simple version.
The story about
Sinterklaas is that he lives in Madrid and travels yearly to the
Netherlands on a boat filled with gifts for children who have been
good. On the evening of 5 December, Sinterklaas rides out on his
white horse on the Dutch roofs, delivering the gifts through the
chimneys. His helper, Zwarte Piet (Black Pete), does the chimney bit.
Children who have been naughty get no gifts but a bag of salt. If
they are lucky, that is. Zwarte Piet's other task is doling out
corporal punishment, or, worst of the worst, abducting the rascals in
a burlap sack and taking them to Spain.
Through the years, the
division of labour between Sinterklaas and Christmas has become
blurred. As religion has become less prominent in Dutch society, many
people tend to give gifts at Christmas, too. Or they have stopped
celebrating Sinterklaas altogether and do gift-giving the American
Way, at Christmas. Still, many people have a bad conscience about the
wealth of gifts and the tables filled with food and wines – all in
sharp contrast to that babe in the manger. Not to speak of the rest
of the world that is suffering hardship and hunger.
Alongside this process,
the Sinterklaas festivities and the accompanying story have changed.
Corporal punishment has gone out of fashion, and it is no longer a
threat but rather a treat to go to Spain. Also, Zwarte Piet is not
alone anymore, he has gotten more and more assistants and has gotten
more light-skinned over the years. Despite all that, Zwarte
Piet himself has become a source of controversy because quite a
number of Dutch consider his figure as a symbol of slavery,
confirming all prejudices about blacks – so not a festive figure at
all. Other Dutch people though fiercely cling to the 'black' in
Zwarte Piet, so much so that he now stands for an expression of real
Dutchness. Which has led me to the conclusion that it takes roughly
150 years to integrate in the Netherlands if you are black.
Some sort of a
Sinterklaas will survive in Holland, I think. If not, we have to
console ourselves with the thought that his descendant, Santaclaus, is gaining
world domination – also in Denmark.
Labels:
feest,
inburgeren,
integratie,
Kerstmis,
Sinterklaas
Abonneren op:
Posts (Atom)