Denemarken en IS

De kwestie-IS heeft een Deense vertakking gekregen, eentje die de Deense gemoederen zo verhit dat alle nieuwsbulletins ermee openen de laatste dagen.

Het gaat om de vrijlating van de man die in februari 2013 een moordaanslag pleegde op Lars Hedegaard.

Lars Hedegaard is historicus, journalist en schrijver. Zie meer hier. In het kort: marxistische geschiedenisleraar met vlotte pen leeft zich uit op islamkritiek. Zijn publicaties zijn nogal polemisch getoonzet. Er werd polemisch teruggedaan, en zoals dat heden ten dage in pittige discussies gebruikelijk schijnt te moeten zijn, werd hij met de dood bedreigd.

En één iemand voegde de daad bij het woord. Vermomd als postbode leverde de 27-jarige B.H. een pakje af bij Hedegaard en schoot hem naar het hoofd. Mis. Daarna ketste het pistool en maakte de nep-postbode zich uit de voeten.

In april 2014 werd de verdachte man aangehouden op een vliegveld in Turkije. Hij heeft een Libanese achtergrond en Deens staatsburgerschap. In afwachting van uitlevering naar Denemarken ging hij de Turkse gevangenis in.

Begin oktober kreeg Lars Hedegaard te weten via de PET (de Deense AIVD) dat de verdachte man was losgelaten. Meerdere verzoeken van de Deense regering om opheldering werden niet gehonoreerd door Turkije. Pas gisteren werd bekend dat de man was berecht door een Turkse rechtbank en daarom was vrijgelaten.

Maar er gingen ook geruchten dat de nep-postbode was uitgeruild, samen met een groep anderen, aan IS. Dit om de Turkse consulaatmedewerkers in Mosul vrij te krijgen, die sinds juni gevangen waren door IS. Die werden overigens in september vrijgelaten.

Als dat waar zou zijn, zit er wel wat in Lars Hedegaard's bewering, dat hij denkt dat de nep-postbode niet in z'n eentje handelde, maar in opdracht van iets of iemand. IS in dit geval – waarschijnlijk.

Maar we weten het niet. Ondertussen wordt de kwestie-Hedegaard politiek gemolken voor wat het waard is door de oppositie, met name door Dansk Folkeparti en Enhedslisten (uiterst rechts resp. uiterst links). De regering moet een daad stellen. Maar welke?

Niet onterecht wijst Søren Pind, lid van de Venstre-partij en parlementslid, erop dat de Turkse woordvoerders niet hebben gezegd waarom B.H. is vrijgesproken door de lokale Turkse rechtbank. Ook is onduidelijk waar de man nu is.

Hedegaard is er overigens niet bang voor dat B.H. terugkomt naar Denemarken om zijn klus af te maken. 'Ze sturen gewoon een ander'.

Ze. IS?

1864 on TV

Aan de buis gekluisterd zitten. Cola, pinda's, chipito's, en maar kijken! En dan daarna er met z'n allen over praten, de volgende dag. In de tijden van Mies Bouwman en Rudi Carrell ging dat nog, maar nu gaat dat anders

Gisteravond ging '1864' van start – een grootscheepse Deense dramaserie over de oorlog die in Denemarken zulke diepe littekens heeft achtergelaten.

https://www.youtube.com/watch?v=PK4D7C49vjI

 En dan bedoel ik niet de Tweede Wereldoorlog, maar de Tweede Duits-Deense Oorlog. De serie is losjes gebaseerd op twee boeken over die periode van journalist Tom Buk-Swienty – Slægtebank Dybbøl en Dommedag Als. Zie voor meer uitleg hierover hier en hier.

Natuurlijk zat ik ook klaar op de bank om acht uur 's avonds. En ik keek ook mee op Twitter, want tegenwoordig hoef je niet meer te wachten tot de volgende dag om collectief te herkauwen.

Mijn tijdlijn sidderde bij elke BD (bekende Deen) die in beeld kwam. 'Kasper Juul!' Ja, Borgen. 'Brigitte Nyborg!' Idem. Maar ook 'Kaj Holger!' en 'Finn!' – hoofdrolspelers in de series Krøniken en Taxa. Series die niet hun weg hebben gevonden naar Nederland.

De serie zit vol bekende Denen en dat is op zich al leuk. Daarnaast is de serie op bijna BBC-achtige wijze aangekleed, tot in de puntjes verzorgd, heel mooi.

Ik werd alleen niet verliefd op een personage. Een personage moet je grijpen. En dat gebeurde niet, gisteravond. Misschien omdat het de eerste uitzending was, waar alles en iedereen moest worden geïntroduceerd. Zoals gezegd kwam lichting na lichting van de theaterschool voorbij, het was druk op de buis, dus tijd voor intimiteit was er niet echt.

En wat voor intimiteit moest doorgaan, was een onanie-scène, waar drie jongetjes in een hooiberg het edele handwerk bedreven en waarvan er eentje het resultaat in een potje opving. Waar dit alles (de scène, de inhoud van het potje) toe moest dienen, behalve het choqueren van de brave burger, werd me niet duidelijk.

Verder werd er nogal wat afgemept tussen de hoofdpersonen, iets waar mijn twittertijdlijn het nogal moeilijk mee had. Eén mepscène vond ik ook onbegrijpelijk: twee jongetjes worden valselijk beschuldigd van diefstal door De Baron. Vader geeft de jongens een mep, en als later blijkt dat het allemaal een misverstand was, toont vader berouw en nodigt hij zijn zoons uit om hem terug te slaan. Volgens mij loopt hier de serie niet helemaal in de maat met wat de pedagogische inzichten anno 1864 (of ietsje eerder) waren, wat de vader-zoon-verhouding betreft.

Is dit het Deense antwoord op Downton Abbey? Want dat wens ik Danmark Radio wel toe, na alle genoegens met Borgen. Maar ik ben nog niet helemaal overtuigd. Tot nu toe lijdt de serie een beetje aan wat Borgen-3 ook aankleefde: maatschappelijke relevantie. De onderwerpen moesten aanhaken bij de Deense actualiteit, dus dan zagen we Birgitte Nyborg opeens off-character neuzelen over prostitutie of lobbyisten. En in 1864 ging het dan opeens over een moeder die heel dapper verhaal gingen halen bij De Baron, dwars door alle rangen en standen heen. Zo egalitair was Denemarken toen echt nog niet.

Ik geloof dat ik het boek toch leuker vind. Maar volgende week kijk ik weer!