1864 on TV

Aan de buis gekluisterd zitten. Cola, pinda's, chipito's, en maar kijken! En dan daarna er met z'n allen over praten, de volgende dag. In de tijden van Mies Bouwman en Rudi Carrell ging dat nog, maar nu gaat dat anders

Gisteravond ging '1864' van start – een grootscheepse Deense dramaserie over de oorlog die in Denemarken zulke diepe littekens heeft achtergelaten.

https://www.youtube.com/watch?v=PK4D7C49vjI

 En dan bedoel ik niet de Tweede Wereldoorlog, maar de Tweede Duits-Deense Oorlog. De serie is losjes gebaseerd op twee boeken over die periode van journalist Tom Buk-Swienty – Slægtebank Dybbøl en Dommedag Als. Zie voor meer uitleg hierover hier en hier.

Natuurlijk zat ik ook klaar op de bank om acht uur 's avonds. En ik keek ook mee op Twitter, want tegenwoordig hoef je niet meer te wachten tot de volgende dag om collectief te herkauwen.

Mijn tijdlijn sidderde bij elke BD (bekende Deen) die in beeld kwam. 'Kasper Juul!' Ja, Borgen. 'Brigitte Nyborg!' Idem. Maar ook 'Kaj Holger!' en 'Finn!' – hoofdrolspelers in de series Krøniken en Taxa. Series die niet hun weg hebben gevonden naar Nederland.

De serie zit vol bekende Denen en dat is op zich al leuk. Daarnaast is de serie op bijna BBC-achtige wijze aangekleed, tot in de puntjes verzorgd, heel mooi.

Ik werd alleen niet verliefd op een personage. Een personage moet je grijpen. En dat gebeurde niet, gisteravond. Misschien omdat het de eerste uitzending was, waar alles en iedereen moest worden geïntroduceerd. Zoals gezegd kwam lichting na lichting van de theaterschool voorbij, het was druk op de buis, dus tijd voor intimiteit was er niet echt.

En wat voor intimiteit moest doorgaan, was een onanie-scène, waar drie jongetjes in een hooiberg het edele handwerk bedreven en waarvan er eentje het resultaat in een potje opving. Waar dit alles (de scène, de inhoud van het potje) toe moest dienen, behalve het choqueren van de brave burger, werd me niet duidelijk.

Verder werd er nogal wat afgemept tussen de hoofdpersonen, iets waar mijn twittertijdlijn het nogal moeilijk mee had. Eén mepscène vond ik ook onbegrijpelijk: twee jongetjes worden valselijk beschuldigd van diefstal door De Baron. Vader geeft de jongens een mep, en als later blijkt dat het allemaal een misverstand was, toont vader berouw en nodigt hij zijn zoons uit om hem terug te slaan. Volgens mij loopt hier de serie niet helemaal in de maat met wat de pedagogische inzichten anno 1864 (of ietsje eerder) waren, wat de vader-zoon-verhouding betreft.

Is dit het Deense antwoord op Downton Abbey? Want dat wens ik Danmark Radio wel toe, na alle genoegens met Borgen. Maar ik ben nog niet helemaal overtuigd. Tot nu toe lijdt de serie een beetje aan wat Borgen-3 ook aankleefde: maatschappelijke relevantie. De onderwerpen moesten aanhaken bij de Deense actualiteit, dus dan zagen we Birgitte Nyborg opeens off-character neuzelen over prostitutie of lobbyisten. En in 1864 ging het dan opeens over een moeder die heel dapper verhaal gingen halen bij De Baron, dwars door alle rangen en standen heen. Zo egalitair was Denemarken toen echt nog niet.

Ik geloof dat ik het boek toch leuker vind. Maar volgende week kijk ik weer!