Tot de invoering van
de wet was het zo, dat je van studie kon veranderen als je toch de
verkeerde studie had gekozen, en dat je aan een tweede studie kon
beginnen zolang je nog SU (studiefinanciering) had. De nieuwe wet
maakte dat onmogelijk: bij het behalen van je eerste diploma was je
uitgestudeerd. Zelfs later in je leven en op eigen kosten aan een
andere opleiding beginnen kon niet meer, tenzij je door ziekte het
roer moest omgooien. Of als je een studie wilde doen waar de
maatschappij enorm op zat te wachten (kijk voor een uitgebreider
verhaal hier)
Met andere woorden:
om- en bijscholing, daar geloofde de regering niet in.
Maar nu wordt de wet
dus gewijzigd. Je mag aan een nieuwe opleiding beginnen – zes jaar
nadat je het diploma hebt behaald van je eerste opleiding. Ook wordt
de lijst van opleidingen uitgebreid waarvoor je ontheffing kan
krijgen van die zes jaar.
Regering blij,
iedereen blij. Of toch niet?
Nee. Veel studenten
vinden een quarantaineperiode van zes jaar wel erg lang. En het
verandert niets aan het feit dat studenten de ene studie gebruiken
als opstap naar andere studie, als ze de eerste keer niet tot de
studie van hun dromen worden toegelaten. Ze moeten nu alleen zes jaar
wachten.
Verder moet er nu
een dienst worden opgetuigd die elk jaar vaststelt welke studies
ontheven zijn van quarantaine.
En hoe was de
rekensom ook alweer? Want de belangrijkste reden voor de
Uddannelsesloft was dat de daarmee bespaarde studiefinanciering naar
de gepensioneerden zouden gaan. Haalt de regering dat nu wel?
Geen hond die het
weet, want de spindoktoren jubelen alleen maar over het
voortschrijdend inzicht van de regering en de politieke partijen.
Maar feitelijk blijft de wet een onlogisch monstrum en hij kost nog
extra geld ook.
En dan vragen
politici zich nog af waarom het vertrouwen in hen terugloopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten