Denen kussen niet. Althans, niet zoals Nederlanders dat doen: zodra je iemand een beetje kent, ga je zoenen bij verwelkoming en afscheid. En dan meteen ook drie keer. In kusserige buitenlanden zoals Spanje en Italië sta ik dus geregeld in het luchtledig te zoenen, want daar houden ze het op twee zoenen.
Je lebbert heel wat af als Nederlandse vrouw met een rijk sociaal leven. Dus dat is afkicken in Denemarken. Ze omhelzen wél. En zo kon het dus gebeuren dat ik na een gezellig dagje Legoland een nieuwverworven vriend pardoes nogal intiem op z'n oorlel zoende. Tsja, je verdwijnt in een berenomhelzing en als in een reflex parkeer je een zoen op iemands wang, maar de berenomhelzing mikt op full body contact dus dan schiet je je doel voorbij en hang je in iemands oor.
Leermoment.
Toch heb ik voor de zekerheid maar even op woensdag bij mijn Internationale Club gevraagd hoe dat nou zat, met dat kussen en omhelzen. Nadat ze waren uitgelachen, bevestigden Helle en Lis (de Deensen van dienst op de University International Club) dat er hier niet gezoend wordt, maar omhelsd. En zelfs dat laatste gebeurt maar spaarzaam. Het verraderlijke is dat je bij het omhelzen wel wang-tot-wangcontact hebt, een kopje dus (voor de kattenbezitters onder ons). Tot nu toe zijn er verder geen ongelukken gebeurd, want er hebben zich weinig momenten voorgedaan waarin ik werd verleid tot zoenen (en dat wil wat zeggen., voor mijn doen). Maar vrijdag is er een afdelings-uitje van K.'s werk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten