Børnecheck – het kind van de rekensom

Aardbeienplukkers uit Oost-Europa die even een paar weekjes buffelen en dan hun børnecheck krijgen - kinderbijslag beuren. Veel Denen vinden dat niet kunnen. De regel is dat buitenlandse werknemers in Denemarken pas na twee jaar recht hebben op de vruchten van de verzorgingsstaat, maar dat is tegen de Europese regels.

De regering vindt dat die werknemers best meteen kinderbijslag mogen krijgen, als de werknemers in kwestie al twee jaar hebben gewerkt, elders in de EU. Ook als hun kinderen in het buitenland wonen, en niet in Denemarken.

Jyllands-Posten, een Deense landelijke krant heeft een reputatie op te houden qua fact-checking en heeft eens uitgezocht waar we het over hebben, getalsmatig.

Die børnecheck – kinderbijslag dus:

0-2 jaar: 4.266 kr = 571 euro

3-6: 3.486 kr = 467 euro

7-14: 2.745 kr = 367 euro

14-18: 915 kr = 122 euro

Dit zijn bedragen per kwartaal. Voor kinderopvang en BSO betalen ouders een deel mee, maar de staat springt bij en de basisschool (die hier tot 16 jaar gaat) is gratis.

Jongeren die doorleren na hun achttiende hebben recht op studiefinanciering (SU = Statens Uddannelsesstøtte) en zijn de facto financieel zelfstandig.

In 2012 ontvingen 25.600 EU-burgers die in Denemarken werkten kinderbijslag. Van die burgers kwamen er 9.000 uit Zweden, en 10.700 uit Oost-Europa. In 2008 waren dat er nog 5.400.

De mensen die nu direct zouden profiteren van de nieuwe maatregelen zijn met z'n achttienhonderden. 1800 dus.

Afgelopen vrijdag liepen de onderhandelingen tussen de regering en de parlementsfracties vast. Rechts wil niet meedoen aan de regeling uit principe, en het principe is: wij zijn tegen welvaartstaattoerisme , en door deze kinderbijslagkwestie tijdig te stoppen voorkomen we dat Denemarken in economische problemen komt.

Links wil niet meedoen omdat Deense werkgevers nu al werven in het buitenland met de leuke toelages die de Deense staat aanbiedt. Daardoor is het mogelijk om te beknibbelen op de kale loonsom, en daardoor is het voor Deense werkgevers makkelijker om goedkope buitenlandse werkkrachten in te huren dan dure Deense collega's. Social dumping heet dat, en daar is dus Enhedslisten tegen. Zeker als de staat hier (ongewild) aan meewerkt!

Alle Deense deelnemers aan deze discussie denken dat Denemarken de hoofdprijs betaalt aan werknemers, maar in Denemarken is geen minimumloon. Vakbonden onderhandelen met werkgevers per arbeidssector. In sommige sectoren geldt het onderhandelingsresultaat voor iedereen, in andere alleen voor vakbondsleden. In Denemarken kunnen mensen (meestal buitenlanders) dus volkomen legaal een belachelijk laag loon verdienen.

Waar Jyllands-Posten ook achter kwam, is dat de Oost-Europese werknemers die kinderbijslag krijgen, in de meeste gevallen al jaren in Denemarken wonen – en dus ook al jaren meebetalen aan de Deense verzorgingsstaat. En dat buitenlanders, als ze echt veel kinderbijslag willen krijgen, beter naar Duitsland kunnen gaan, want daar is de kinderbijslag hoger – 12.000 euro per kind hoger, uiteindelijk.eb

Met andere woorden: zo groot is het probleem ook weer niet, en zo aantrekkelijk is Denemarken nou ook weer niet.

Maar we zijn nog niet af van de kinderen. In navrant contrast met bovenstaande rekensom staat een ander artikel in dezelfde krant, over een Deens meisje van achttien dat vorig jaar moeder is geworden. Haar eigen moeder is met de VUT en krijgt geen kinderbijslag meer voor haar, omdat de dochter zelf kinderbijslag krijgt voor haar zoontje. Maar de dochter heeft geen inkomsten. Ze gaat naar school. Ze zit in de voorlaatste klas van het gymnasium en wil rechten gaan studeren. Pas als ze gaat studeren, krijgt ze recht op SU.

Met andere woorden: ze valt tussen wal en schip. En ze staat voor een duivels dilemma: als ze van school gaat, kan ze de bijstand in en krijgt ze 11.000 kr per maand (= ruim 1400 euro). Dat dan weer wel.

Eerlijk gezegd vind ik het wel opmerkelijk dat een meisje van achttien het lef heeft om de staat om geld te vragen. Dat je heden ten dage ongewenst zwanger kan raken in een westers land vind ik al ongewoon ( ze kwam erachter in de zesde maand van haar zwangerschap). Maar het komt vaker voor, weet ik uit mijn kennissenkring. Iets met een 'lichte' pil - die in sommige gevallen te licht is.

Dat je er dan voor kiest om geen abortus te plegen kan ik ook nog billijken – het is me nogal een beslissing -, maar het gemak waarmee men zich dan tot de staat wendt om deze 'post onvoorzien' op te lossen, daar heb ik geen woorden voor.

En waar zijn de vaders trouwens? In elk geval niet uit werken in Duitsland, om daar kinderbijslag te toucheren.