maandag 17 maart 2014

Een voorzichtig hoeraatje voor Jeppe

Jeppe Nybroe is een bekende Deense freelance-journalist. Sommigen zouden misschien zeggen 'berucht' – in 2007 was hij het middelpunt van een journalistieke controverse over inzet van Deense militairen in Irak  – maar dat is een ander verhaal.

In elk geval: begin maart is hij losgelaten door zijn gijzelaars, en afgelopen weekeinde deed hij zijn verhaal aan de Deense pers, o.a. BT, zijn oude werkgever TV2 en Jyllands-Posten.

Begin februari was hij op reportage samen met zijn Libanese collega Rami Aysha in Oost-Libanon, vlak bij Syrië, toen ze werden klemgereden, uit hun auto werden getrokken en zakken over hun hoofd kregen. Waar ze toen terecht kwamen, weten ze niet.

Het was in elk geval niet comfortabel. Je zou kunnen zeggen dat ze gemarteld werden.

Hun kidnappers wilden losgeld. Na vergeefs te hebben aangeklopt bij de Deense ambassade, kregen ze Jeppe's vader te pakken, hier in Aarhus. Via Skype onderhandelden de gijzelaars met Jeppe's familie. Om hun punt kracht bij te zetten ranselden ze hem af terwijl de Skype-verbinding on-line was. Zijn familie moest het machteloos toehoren, en Jeppe moest het ondergaan – in de wetenschap dat zijn familie live meeluisterde.

Lang verhaal kort: hij is losgelaten, en zijn collega Rami Aysha ook. Of daar (en zo ja, hoeveel) geld  aan te pas is gekomen wil niemand zeggen.

De snelheid waarmee alles gepaard ging, duidt er volgens deskundigen op dat de gijzelaars geen politieke of religieuze oogmerken hadden. Met andere woorden: het ging ze om het geld, en niets anders. Struikrovers dus.

Het is onduidelijk hoeveel journalisten (en medewerkers van Artsen Zonder Grenzen, bijvoorbeeld) nog vastzitten in Syrië en Libanon. In veel gevallen houden alle betrokkenen het stil, tot de onderhandelingen afgelopen zijn. Kijk, om een idee te krijgen, eens op de site van Reporters Without Borders: http://en.rsf.org/

En Jeppe?

Die zit ergens in Denemarken op een rustige plaats (ik gok: iemands zomerhuis) bij te komen. Hij kan niet slapen, op z'n best een paar uur met slaapmiddelen, om dan wakker te schrikken van de nachtmerries. Hij huilt als hij denkt aan wat hij heeft meegemaakt. Of hij huilt zomaar opeens.

Kortom, hij is een emotioneel wrak op een manier die we ons hier in het westen van Europa maar nauwelijks kunnen voorstellen.

Of hij zijn freelance-werk weer kan oppakken zoals voor de gijzeling is nog maar zeer de vraag. Wat hij in elk geval wil doen, is mensen helpen die in dezelfde vreselijke situatie hebben verkeerd zoals hij.

En dat vind ik wel een voorzichtig hoeraatje waard. Hup Jeppe! Je kunt het!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten