Danmark Pinkode 1864 - Slagtebænk Dybbøl

Als je hard rijdt, ben je er zo doorheen - Dybbøl. Een voorstad (of voordorp) van Sønderborg,  een van de grotere steden in Zuid-Jutland. Op een heuvel zie je een molen met bijgebouwen aan je rechterhand, en iets daarvoor schansen aan je linkerhand. Daarna rijd je de heuvel af, het dorp in. Dit schansencomplex moest Denemarken binnenvallende troepen ervan weerhouden om island-hoppend van Als en Fyn op te rukken naar Kopenhagen op Sjælland.

Op 18 april 1864 ging dat gruwelijk mis. Na een beleg van tien dagen was het vlak voor tienen even stil. De sufgebeukte Denen, en de doodsbange Pruisen en Oostenrijkers, hoorden opeens de geluiden van de natuur. Vooral de leeuweriken, die het uitjubelden.
 
Maar toen barstte het kanongebulder weer los, en renden de Pruisen en Oostenrijkers op de Deense stellingen af. Aan het eind van de dag trokken de Deense troepen zich terug op het eiland Als. De Pruisen en Oostenrijkers (voorlopige, en later bleek definitief) hadden gewonnen.

Ook vandaag, honderdvijftig jaar later,  jubelden de leeuweriken, en suisde de koude wind. De Deense koningin Margrethe en andere hoogwaardigheidsbekleders huiverden onder hun dekentjes. De medailles rinkelden, de geweren klikten terwijl de erewachten keer op keer in de houding sprongen.

De herdenking begon met een militaire ceremonie buiten de schans, waar de massagraven liggen. Duizenden mensen hadden zich al eerder verzameld en wachtten ongeduldig om de spreekwoordelijke glimp van de koningin, de prinsen, enzovoorts op te vangen. De niet al te gezagsgetrouwe Denen kropen onder de touwen door om naast de fotograferende pers ook foto's te maken. Met moeite kreeg de politie ze weg.

De burgerherdenking vond plaats binnen het schansencomplex, dat nu een soort openluchttheater vormde. Duitse en Deense jongeren zongen, musiceerden en dansten samen, ten teken van de verzoening tussen de beide landen. En, het moet gezegd, dat deden ze heel fraai. Vooral het ballet van de Duitsers en Oostenrijkers trok de aandacht. Het begon met zwierende Matrix-jassen en geënsceneerde vechtpartijen, en mondde uit in een strippartij en een door mannen gevormde brug, waar twee kinderen overheen liepen en elkaar omhelsden.

Natuurlijk waren er ook speeches. Lijnen werden getrokken van toen naar nu: soldaten die de hoogste prijs betaalden, een oorlog die Denemarken tot op de dag van vandaag kenschetst, het moeilijke van verzoening, Denemarken en Duitsland als mogelijk voorbeeld voor Oekraïne en Rusland.

Maar ook details: Helle Thorning-Schmidt, de premier van Denemarken, die vertelt dat haar opa's vader bij Dybbøl had gevochten en het had overleefd - hij was wereldberoemd in haar familie. De koningin van Denemarken die ook bij de herdenking van de slag was in 1964, en die toen nog super-Deens was. Heel anders dan nu, waar het respect voor de minderheid voorop staat (zeggen ze).

En, veelzeggend detail: minister-president Torsten Albig, die het laatste deel van zijn speech in het Deens doet.

Kijk verder naar de plaatjes!

Koningin Margrethe kust haar zoon Joachim

Prinsgemaal Henrik kust zijn zoon Joachim

Koningin Margrethe heeft haar dekentje in de aanslag

Lintjes rechtleggen

De historische afdeling is er ook bij

Binnen de Koningsschans

Koningin Margrethe

Premier Helle Thorning-Schmidt

De Wapenbroederverenigingen

Aftocht

De Geschiedenis loopt op straat

Let op de marketentster!

Dybbøl Mølle

Robert Schuman wants your vote!

Robert Schuman, 'Père de l'Europe' and co-founder of the European Coals and Steel Community (EU forerunner)

Well, actually it is Karen Melchior who wants you to vote. This is the story.

I was cold-called, last Friday. Or rather cold-emailed. Someone mailed me, someone called Karen Melchior, and she drew my attention to the fact that foreigners - EU-citizens, that is -  can register to vote for the European Parlement. The deadline for registration is 22 april, did I know that?

No, I didn't, and I did not know her either. In fact, I felt a little bit spammed, but instead of throwing away her mail I mailed her back. Because I was curious about the why and how of her e-mail. And also because I felt SO tempted to click on the link in her mail. But clicking on links in mails from persons you don't know, is the grown-up version of following the man who promises you candy. You don't do that.

So I wrote a very short mail, and did not expect much out of it, other than it being bounced.

But no. Within twenty minutes, I got a reply, in which she apologised for spamming and explained that the tempting link in fact was a link to the site of the Ministry of Economy and Internal Affairs, showing how you can register tor vote in Denmark as a European citizen. And the reason she mailed me, was that she had read my blog.

That flattered me right into outer space, of course. So now I am spamming you with a call to come out to register and vote – if you are a European citizen, that is.

Sad thing is that I cannot vote in Denmark myself. I, as a dutiful Dutch citizen, have already registered to vote in Holland, by letter. It was more of a democratically inspired Pavlov-reaction than a well-considered political deed – which realised when I received the Danish registration papers in the mail. Then it dawned on me that it was perhaps a better idea to vote for Danish candidates. After all, I live in Denmark. But then again, we are all one big European family. Or are we? But I digress...

So please register, in your own country or here, and vote. And if you are casting your vote in Denmark, you might consider voting for Karen Melchior. I can't.

Danmark Pinkode 1864 - Oorlog (Krig)

Waarom hangen de vlaggen halfstok vandaag, vroeg ik me af. De rechtbank, het gemeentehuis, overal. De Denen zijn nogal heftige vlaggers, dus het valt best op.

Nu bleek dat 9 april de dag is waarop de Duitsers in 1940 Denemarken binnenvielen. Ze vielen er overigens zo hard in dat ze er binnen vier uur weer uitvielen aan de andere kant. Met andere woorden: de inval verliep zonder noemenswaardig verzet van Deense zijde. Dat kwam de Duitsers goed uit want eigenlijk waren ze op weg naar Noorwegen. Strategisch was het belangrijk om Noorwegen in handen te hebben voordat de Engelsen zich er genesteld hadden, vonden de Duitsers, en dan was het toch fijn dat de Denen zo meehielpen door niks te doen.

Hoe komt het dat Denemarken zo weinig weerstand bood? Om daar achter te komen moeten we naar een andere oorlog, die van 1864.

1864 is het jaartal waar je als buitenlander snel op stuit als je je wat meer verdiept in Deense geschiedenis. In dat jaar verloor Denemarken van Pruisen en Oostenrijk. Inzet van de strijd was wie het voor het zeggen had in de hertogdommen Sleeswijk, Holstein en Lauenborg. Veel inwoners waren Duits, en wilden bij het opkomende Duitsland horen. Opstand!!

In de eerste oorlog om die hertogdommen, van 1848 tot 1851, wonnen de Denen. In de tweede, die van 1864, werden ze verpletterend verslagen. Zo verpletterend, dat het meerdere lange-termijngevolgen had voor Denemarken. Gevolgen die je vaak nu nog kunt zien, of waar je hedendaagse verschijnselen naar kunt terugvoeren: van de Deense buitenlandpolitiek tot de Mohammed-tekeningen, en (boude stelling), het feit dat bijna alle Denen dezelfde soort lamp boven de eettafel heeft hangen.

Met andere woorden: 1864 is de pincode van Denemarken. De pincode van een oorlog met grote gevolgen. Tot en met 5 mei, bevrijdingsdag, gaat Inborgerblog uitvoerig in op oorlog.